Yıllarca “Gel bakalım Muharrem” diyerek bir öfkenin, bir dışlamanın, bir linçin simgesi haline getirilen Muharrem İnce, bugün CHP’ye adeta “nikâh tazeleyerek” geri döndü. Hani derler ya, "Nikâh masasında her şey güzel olur da, mutfakta ne olur?" Bekleyip göreceğiz.
Hatırlatalım: CHP’liler 4,5 yıl boyunca koro halinde küfrettiler, İnce’ye demediklerini bırakmadılar. İktidar yandaşı olmakla, bölücülükle, “sarayın adamı” olmakla suçladılar. Ama ne olduysa oldu, bugün aynı CHP’liler “gel Muharrem” demeyi bile gurur meselesi yapmayıp, doğrudan “hoş geldin” diyerek eski defteri yırtıp attılar. Bir nevi "unut gitsin Muharrem" dönemi açıldı.
CHP Genel Başkanı Özgür Özel, İnce için “Ona rozet takmam, çünkü doğduğunda alnına CHP rozeti takılmıştı” dedi. Ne güzel söz değil mi? Fakat merak ettik, o CHP rozeti İnce'nin alnındayken, yıllar boyunca oraya kim tükürdü? Hatırlayan var mı?
Dahası var… İnce konuşmasında "Bu bir dönüş değil, kavuşmadır. Bugün buraya kibirle, pişmanlıkla gelmedim” dedi. Fakat kamuoyunun hafızası taze: Aynı İnce, CHP kurultaylarında adeta "tuvalet kapısının yanı"na oturtulurken Özgür Özel neredeydi? O zamanlar da mı kardeşlik vardı?
İnce devam etti:
“Bir çift mavi gözün ışığından Atatürk’ten hiç vazgeçmedik”
Elbette, kimse Atatürk’ten vazgeçmedi ama Atatürk’ün partisi sizinle ne zaman gerçekten barıştı? Asıl soru bu.
Ve evet, salondaki CHP’liler alkışladı, gülümsedi, sarıldı. Sanki 4,5 yıl boyunca İnce yokmuş gibi… Sanki Memleket Partisi’ni kurmamış, Cumhurbaşkanlığı adaylığında yalnız bırakılmamış, yuhalanmamış gibi. Sanki her şey bir “anı defterine” yazılmış masal gibiydi. Şimdi sayfa çevrildi, mutlu son mu?
CHP'ye dönen İnce, duygusal bir şekilde “Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiçbirimiz” dedi. Eh, yıllarca “sen yoksun” dedikleri adama şimdi “hep beraber” demeleri de bir ironi değil midir?
Nikah tazelendi. Damat aynı. Gelin aynı. Şahitler değişti. Ama herkes birbirine sanki hiç laf etmemiş gibi. Türkiye siyaseti böyle bir tiyatro işte. Kapanış repliği ise belli:
“Eski defterleri yakmadık, sadece kaldırdık… Lazım olursa yine çıkarırız!”
