Güneş karanlığa boğuldu bugün.Zehir doldu ciğerlere,hüzün doldu yüreklere.Kan oturdu gözlere. Canımızın ne kadar kıymetsiz olduğunu öğrendik bugün. İnsanımızın bu vatanda nasıl hiçe sayıldığını gördük.Üç kuruş para için ölümle sırt sırta çalışmanın ne anlama geldiğini öğrendik bugün. Çocuğuna,evine üç kuruş para götürebilmenin canımızdan daha kıymetli olduğuna şahit olduk. O kadar yürekliydik.Yaşamak kolay değil memlekette ne de olsa.Ekmek aslanın midesinde. Onlarca dul,yetim bıraktık arkamızda. Bir yanda mecliste uyuyan,uyuyarak ve yumruklaşarak onca maaşı cebe indirenler,bir yanda üç kuruşa ölümle burun buruna çalışanlar.Adalet var mı bu ülkede?Çıksın biri bana anlatsın bunu.Bu vicdansızlığı,bu ayrımcılığı,bu kader denilip hiçe sayılan ihmalkarlığı anlatsın biri bana. Bugün Kapkara bir gün.Kömürden de kara.Bugün babamı,amcamı,abimi,kardeşimi kaybettim.Ekmek davasının peşinden gittiler. Sadece izledik,bekledik,üzüldük.Ama hiç bir şey yapamadık.Oysa yapılabilecek bir şeyler olmalıydı.Böyle olmamalıydı. Her şey unutulacak yine her zaman ki gibi.Bir süre sonra kapanacak bu defterde her zaman olduğu gibi.Ateş yine,yeniden düştüğü yeri yakacak yalnızca.Kim ne derse desin,ucuza yaşıyoruz bu ülkede.Çok ucuza.Bir parça ekmek uğruna ölüme meydan okuyoruz.Birileri rahat yaşasın diye kendimizden vazgeçiyoruz. Neden?Çünkü başka şansımız yok bizim.Arkamızda duran devlet adamlarımız yok,kendi arkalarını koruyan devlet adamlarımız var.Rabia olayına gösterdikleri hassasiyeti,kendi ülke insanına gösteremeyecek kadar vicdan sahibiler. Yazıklar olsun ülkemin insanına bu acıyı yaşatanlara. Yazıklar olsun güzel ülkemin adını böyle karalayanlara. Mekanınız cennet olsun,kömür karası olmuş bedenleriniz huzur bulsun orada. Bu kötü dünyadan daha güzeldir orası eminim.Geride kalanlara Allah sabır,bunlara sebep olanlara da hidayet versin. Başın sağ olsun Türkiyem. Artık bu son olsun.
