Esenler sokaklarında dikkat çekici bir pankart asılı: “Peygamber Efendimizin yolu yolumuzdur, sözü sözümüzdür.”
Pankartın altında imza yok, ancak pankartı asanların kim olduğu belli:
Pankartın sahibi Ülkücü camia. Mesajın sahibi ise MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli.
Ancak kamuoyu bu pankarta ve asanlara bakarken başka bir soruyu sormadan edemiyor: Bu sözler, içinde bulunulan Cumhur İttifakı ortakları peygamberimizin gösterdiği bu yola ne kadar riayet etiklerine kamuoyu karar versin.
Çünkü bu söz, yalnızca bir inanç beyanı değil; aynı zamanda bir ahlaki iddiadır. Peki bu ahlaki iddia, şu sorulara dayanabiliyor mu?
Peygamberimiz; İnsanların gecekondu, çadır dahi bulamadığı bir ülkede sarayın itibar değil, görgüsüzlüğü ve ejder meyveli, manda yoğurtlu, kestane ballı sofrasına otururmuy du?
Peygamberimiz “Bu milletin a…sına koyacağız” diyenlerle yol yürür müydü?
Rüşvet iddialarıyla gündeme gelen, hakkında 213 ayrı suç duyurusu bulunan Zehra Taşkesenlioğlu'na sessiz kalanlar, peygamberin yolunda olabilir mi?
128 milyar dolar buharlaştığında sessiz kalanlar, hâlâ "doğru yoldayız" diyebilir mi?
Ormanlar yakılırken, limanlar, kamu arazileri yandaşlara peşkeş çekilirken, bu düzenin parçası olanlar hangi peygamberin yolundan söz ediyor?
Ya İ. Melih Gökçek’in yaptıklarına göz yumanlar, sessiz kalanlar peygamberimizin yolunu yol eylemiş olurlar mı?
Bu sorular yalnızca siyasi değil, aynı zamanda vicdani sorulardır. Üstelik sadece muhaliflerin değil, samimi Müslümanların da gündemindedir.
Peygamberin Yolu Ne Değildi?
Görüştüğümüz bazı din adamları, İslam peygamberinin yaşamına bakıldığında bu sözlerin ne kadar büyük bir iddia taşıdığını söylüyor. Onlara göre;
Peygamber Efendimiz "Muhammed-ül Emin", yani en güvenilir, yalanı olmayan insandı.
Tüm hayatı boyunca yalan ve iftiradan uzak durmuş, dürüstlüğüyle öne çıkmıştı.
Bir hırkası, bir hurması vardı; servet biriktirmemiş, zenginliği paylaşmıştı.
İlim nerede olursa olsun alın demiş, bilime ve akla çağırmıştı.
Bugünkü tarikatların ve yozlaşmış cemaatlerin hiçbirine benzemeyen, onları şirkle eş tutan bir inancı temsil ediyordu.
Peki bugünkü Türkiye'de yalanın, servet düşkünlüğünün, halktan kopmuşluğun, cehaletin ve çıkar ortaklıklarının hâkim olduğu bir siyaset ortamında, bu pankartta yazan cümle hangi vicdanı tatmin edebilir?
Sözümüz, Yolumuz, Ortaklarımız mı?
Bu noktada halkın vicdanına şu sorular bırakılıyor:
Peygamberin yolunda yürüdüğünü iddia edenler, bu iddianın gereklerini yerine getiriyor mu?
Eğer sözünüz Peygamberin sözü, yolunuz Peygamberin yoluysa, ortaklarınız neden bu kadar karanlık?
İnandığınız değerlerle siyasetteki gerçek pozisyonlarınız birbiriyle çelişmiyor mu?
Gerçek bir Müslüman, her şeyden önce dürüst, adil, şeffaf ve halkına karşı sorumlu olur. Geriye şu soru kalıyor: Bu ülkede dürüstlükten, adaletten, şeffaflıktan yana olan kim kaldı?
