AKP yordu, yoruldu. 17 yıl kavga yapmadıkları ayrıştırmadıkları hiçbir kesim bırakmadılar. AKP iktidar olduğu günden bugünlere İnsanın özgürlüğüne, basının hür olmasına, sevgiye saygıya prangalar
Herkesi hasret bıraktılar, sanata, sanatçıya, kuzeye, güneye, doğuyu batıya memleketin kardeş türkülerine. Ayrıştırdılar bizi birbirimizden, illet zillet dediler, unutmadık gezide orantısız güç kullandıklarını, gencecik çocukların hunharca katledilişini. Gösterdi onlara 23 Haziran birçok bileşenin birlikteliğini, halkların kardeş olduğunu ve yıkılmaz dedikleri saray hanedanlığının yıkıldığını. Sanki babalarının malıymış gibi ülkeyi yağmaladılar, bölüştüler, akan dereler üzerine çok uluslu şirketlere Hes’ler kurdurdular, can suyu yeter dediler ömrünü o köyde geçirenlere, köyün yaşayanlarına. AVM’lerle talan ettiler şehirleri, yandaşa, kandaşa peşkeş çektiler ülkenin tüm değerlerini. Plan notlarında oynanarak hazine arazilerine el değiştirdiler, dil değiştirdiler. Cumhuriyetin birikimlerini, fabrikaları, madenleri üç kuruşa sattılar babalar gibi
Küresellere.
AKP döneminde köyler boşaldı, mezralar sessiz kaldı, tarım ve hayvancılık bitti, şehirler işsiz ordusu haline geldi, emekçiler ücretli köle oldu. Yanlışa baş kaldıranlar, tepki koyanlar ya tutuklandı ya soruşturmalara maruz kaldı ya da dayak yedi, saldırıya uğradı. Tüm baskılara rağmen boyun eğmeyenlerin, korku duvarlarını kırmaya çalışanların sayısı her geçen gün arttı, AKP diktasına karşı olanlar milyonlara ulaştı. Türkiye’de demokratik muhalefet, demokratik yollarla 31 Martta sinyal verdi ve 23 Haziranda sel oldu önüne çıkan diktatörlük kurallarını sildi süpürdü, halk önüne konulan barikatları yıkıp geçti.
31 Mart ve 23 Haziran seçim sonuçları ülkenin üzerindeki kara bulutları dağıttı, üretenlerin yönetimlerde söz sahibi olmasının protokolü yapıldı. Bu coğrafyada eşit yurttaş, eşit paylaşım ve bu toprakların kardeşliğinin birlikteliğinin sağlanmasının bileşenleri 23 Haziranda, yönetime el koyarak halk devrimini gerçekleştirdiler. Bunun diğer adı demokratik muhalefet direncidir. Bu birliktelik yalnız bir partinin değil tüm halk kesimlerinin birlikteliği oldu ve AKP’nin baş aşağı gidişinin ilk hamlesi oldu. Bu gidişin sonu güneşin battığı gibi AKP’nin batışı, siyasi mezarlığa gidişi oldu. 23 Haziranın direnenleri ve demokrasi bileşenleri AKP faşizmini ve sarayını sarsanlar oldu, bir diğer tarafta ise zulme tiksinerek dur diyenler vardı ve AKP’nin menfaat, rant şebekesini birleşen halk kesimi dip dalga oldu, yıkıp geçti.
23 Haziranda Korku bariyerleri yıkıldı. 31 Mart ve 23 Haziran seçim sonuçları İmamoğlu’nu yarattı, direnen demokratik muhalefetin direncini arttırdı. Herkes anladı, anlatmaya gerek yok artık, AKP karşıtlığının adresi sosyalist dünya görüşüdür. Kurtuluşun adresi halkın iradesidir, bu iradeyi yaradan halk meclisleri, demokratik sol bileşenlerdir.
İmamoğlu’na büyük görev ve sorumluluk yüklendi. Bu sorumluluğu paylaşacak olanlar, İmamoğlunun yükünü hafifletecek olanlar ise sosyalistler, emek platformları biz varız derlerse, yanlışa ranta set çekebilirse bu iş tamam. Ama o bildiğimiz eski köhnemiş, emeğe saygısı olmayanlar, kastlaşmış bazı nitelikli dolandırıcılar, İmamoğlu’nun etrafını sarmalayan “leş kargaları” sahne alırsa bu işin hiçbir önemi kalmaz.
O yüzden solun bu süreçte daha aktif rol alması gerekiyor. Umuyorum bu sürecin temiz, iffetli, emek yanlısı insanlarla tamamlanması. Umuyorum şahsı çıkarlarını her şeyin üstünde görenlerin İBB Başkanının dünyasına girmemesi, bu berrak dünyayı kirletmemesi. Bizim talebimiz hiçbir çıkar ilişkisi olmayanlara Sayın İmamoğlu’nun kulak vermesi.
“YUNAN” AKP’yi Bitiren Beş Harfli Kelime…
