Metin Göktepe'yi Anarken, Metin Olmak Gerek

Metin Göktepe’yi Anarken, Metin Olmak Gerek

Siz hiç yağmurlarda ıslandınız mı? Lapa lapa yağan kar altında, üşüdünüz mü Elleriniz deklanşöre basmak üzereyken başınıza cop yediniz mi? Yere düşerken, gözlerinizle işkencecilerinizi sorguladınız mı saniyeler içinde? Tebessüm ettiniz mi hiç suratınıza inen tokat karşısında? Yada, başınızdan akan kanı sabırla sildiniz mi eyvallah demeden?..

O bunları yaptı dirençle. Eyvallah demedi asla. Gazetesine haber peşindeydi dur durak bilmeden. İstiyordu ki, halkı doğruları okusun. İstiyordu ki bu halk gerçekleriyle yüzleşsin. İstiyordu ki, basın özgür olsun...

Kar olanca hızıyla yağmaya devam ediyordu... O kalabalıklar arasında Metin'in annesi acısını yüreğine gömmüş, yüzlerce Metin'i bağrına basıyordu. Belki söyleyecek çok sözü var ama, onun yerine evlatları haykırıyordu

yüreğindeki birikimleri. Soğuğa inat, zulme inat tek yürek olmuştu herkes. Kalabalıklar arasından sessizce yanına sokuldu bir genç!!Buz tutmuş elini ovuşturdu usulca. Boynunu kaş kolunun içinden çıkarıp, ‘sen üzülme ana, bizlerde senin evlatlarınız'' dedi. Belli ki yüreği dolu dolu olmuştu. Yine de ağlamadı yorgun gözleri. Ellerini gencin yanaklarına götürüp, sadece okşadı o an, milyonlarca çiçek açtı Metin'in mezarında.

Küllerimizden anıtlar yükseldi mezarlarımızda. Kalabalıklar arasında dolaştı bedenlerimiz sessizce. Her köşede türkülerimiz söylendi, hep bir ağızdan. Notalarından tanıdı isyanımızı yürekler, haykırışımızdan. Küsmedik yaşama, kızmadık bizi yok etmek isteyenlere. Yüreğimizdeki sevgileri sunduk cellatlara gece sessizliğinde. Alev alev yandık karanlıklarda. Işık olduk, ses olduk yarınlara. Bakmayın sessiz duruşumuza! Aslında konuşur gözlerimiz ortaklaşa siz fark etmezseniz de...

Katledilişinin 17.yılında, mezarı başında yüzlerce yurtsever tarafından anıldı yiğit gazeteci Metin GÖKTEPE. Mezarına kırmızı karanfiller koydu sevenleri. ‘İşkencecilerden hesap sorulsun'' dedi yüzlerce yurtsever. Gönül isterdi ki Metin Göktepe’yi sadece Devrimci yurtseverler değil, insanım diyen herkes ansaydı.

Metin GÖKTEPE, bir halkın sesi, kulağı, varoluşuydu bir DEVRİMCİYDİ. O bir onurlu gazeteciydi. Kalemini asla kırmadı.

Metin Göktepe’yi Ölümünün 17.yılında anarken, Metin olmak gerek. Nurlar içinde yat... 



Orjinal Habere Git