Gencecik kuzunun annesi, o şeridin arkasında uzaktan bakıyor evladına...

Emre isimli bir yurttaşımız “POZ” diye bir yazı kaleme almış, o kadar içten, o kadar samimi duygularla yazdı.

POZ...
.............................
Ataköy 5.Kısım Camii'ndeyiz.
 
Cenazemiz var.
 
Tabut başında dua ediyorum.
 
Hemen bir başka tabut daha yanı başımızda. Al bayrağa sarılmış.
 
Bir şehit cenazesi.
 
Musalla taşının 5 metre ilerisine bir şerit çekilmiş. Şehit yakınları o şeridin arkasında tutuluyor.
 
Benim elim tabutta, dua ediyorum...
 
Gencecik kuzunun annesi, o şeridin arkasında uzaktan bakıyor evladına...
 
Az sonra bir CHP milletvekili geliyor. Tabutun başında duruyor, fotoğraflar çekiliyor...
 
Sonra AKP'li vekil, sonra diğerleri...
 
Her biri tabutun başında şöyle bir duruyor, gazeteciler şakır şakır fotoğraf çekiyor...
 
O ana hala şeridin arkasında...
 
İçimden ateş fışkırıyor.
 
"N'apıyorsunuz lan siz?!?! Manyak mısınız!??? Bırakın poz vermeyi, ana bir sarılsın evladına son kez be!!" diye haykırasım var...
 
Yutkunuyorum.
 
Pozlar veriliyor, fotoğraflar çekiliyor.
 
Politikacılar kenara çekiliyor, bir rütbelinin emriyle şerit kaldırılıyor ve aile tabuta koşuyor...
 
O 5 metre bitmiyor o anaya...
 
5 km desem değil, 50 km desem değil...
 
Şehidin kardeşi tutuyor anacığının elinden, al bayrağa sarılı tabutun yanına kadar yardım ediyor.
 
Bayrağı okşuyor gibi görünüyor ama hayır...
 
Saçını okşuyor kuzusunun,
 
Yanağını okşuyor...
 
Şöyle son kez içine çekiyor kokusunu.
 
O subay yine emir veriyor.
 
Fotoğraf merasimi bitti.
 
Evladı sevme merasimi bitti.
 
Dikkaaatt!! Namaz kılınacak!!
 
Kıl!
 
Şehit cenazesi budur.
 
O şakır şukur poz veren politikacılar için "birkaç" şehitten biridir al bayrağa sarılı tabutun içinde yatan.
 
Oysa o ananın "bir tanecik" kuzusudur.
 
Kapın çalınır ansızın. Yüreğin hoplar bi... Elini uzatsan dokunacağın o kapının koluna gitmez yüreğin... 5 saniye, 5 ömür gibi gelir.
 
Kapıyı açarsın.
 
Komutanı görürsün. Yanında bir sağlık personeli... Arkada bir ambulans...
 
Oğlun öldü zannederler.
 
Oysa ana ayrı öldü, baba ayrı...
 
Gelin ayrı öldü, kardeş ayrı...
 
Gencecik kuzuların evindeki acıdır "misliyle" olan... Konuşur durursun "misliyle karşılık verdik, onlardan 1000 ölü var"...
 
O acıyı anlayamazsın...
 
Şeridin ardından oğlunu izlettiğiniz anaların vebali var üzerinizde.
 
Ne dirisine sahip çıkıyorsunuz, ne ölüsüne dokundurtuyorsunuz.
 
CHP si de aynı, AKP si de...
 
Çıkın konuşun şimdi.
 
İstediğiniz kadar konuşun.
 
Ama şu şeridi bir kaldırın hele, Allah rızası için...
 
Poz verme merasimi bittiyse, evladımızı seveceğiz...
 
Emre Dölcel…
Benden sana “Kalemine sağlık, yüreğine sağlık…” Emre kardeşim.


Orjinal Habere Git