Engellilerimiz onlar toplumun ayrılmaz birer parçası olduklarını kabullenmek ve onların sorunlarına ortak olabilmek insanlık görevimizdir. Bazı insanlık dışı duygulara kapılarak Engellilerin yanındaymış gibi görünenler, aslında kendi engelliliğinin dışa vuruşunu fark edememektedirler.
Engelli olmak kadermiş gibi algılanmamalı. Engellilerin sorunlarını anlamak için engelli olmanız gerekmiyor. Onlara bir dokunun, dünyalarına girmeniz yeter. Bu gün engelliler haftası idi, engelliler kendi haftalarını kutlamak için sabahın erken saatinde süslenerek tam kadro Davut paşa’nın sonunda toplandılar. Cadde boyu Cumhuriyet Meydanına kadar yürüdüler. Seçim öncesi dönemlerde yanlarında olanlar bu sefer yoktular, yürüyüş sessiz ve heyecansızdı. Cumhuriyet Meydanında Atanın huzurunda saygı duruşu ve istiklal marşını hep birlikte okudular. Sonra Menderes Mahallesi İlk Öğretim Okulu salonunda düzenlenen programa katılmak üzere hareket ettiler. Salonda protokol de ön saflarda yerlerini alarak fotoğraf karelerine girmek isteyenler yürüyüşte neden yoklardı bilinmez salonda ise varlık sebeplerinin nedeni nedir diye düşünmemek elde değil.
Engelliler Madenoğlu ile var oldular, hayatın ipine tutundular. Bugünlerde ise kendi dünyaları içinde kaderleri ile baş başa kaldılar. Bazen yerlerinden atıldılar, hüzünlendiler bereket ayında koskoca alanda da yer bulamadılar. Aslında engellilerin bereket ayı seçimlerden öncesiydi, nede çok ziyaretçileri vardı. Kendilerinden çok oylarına talip olmuş vaatler vermişlerdi. Onlar yani, vaat edenler bugün yoklardı.
Kaymakam bey salonda konuştu, tekerlekli ve akülü sandalyeler dağıttırdı. Bu işlemler örf ve geleneklerimize uygun yapıldı diyemeyeceğiz.“Sağelin verdiğini solelin görmemesini” salonda göremedik. Evet, Kaymakam Bey kamu kaynağından dağıttığı Hediyelerin yerine şaibesiz ulaşmasına kim ne diyebilir. Orada yaşanan sevinç güzeldi, ancak hüznü görememek ise bir başka sorundu. Zira salonda beş engelli derneği sorunları ile birlikte uzanacak bir sıcak eli, verilecek küçük bir hediyeyi bekliyordu.
Tüm bu gelişmelerden sonra yaklaşan Ramazan ayı umut ederiz ki hakları olmadığı halde ne yaptığı belli olmayan hemşeri derneklerinin, olmayan haklarından vaz geçerek, Meydan işgaline son vererek hepimizin olan engelli derneklerine Cumhuriyet meydanını bırakmalarıdır. Göreceksiniz orada ne güzel işler yapacaklardır. Olanak tanındığında, engellilerimiz hayatın ipine nasıl tutunacaklar, kendi elbecerileriyle yaptıkları el emeği göz nuru ürünlerini Esenlerlilerle buluşturarak kaynaşıp mutlu olacaklar.
Engelliler haftasında salona sıkıştırmış olduğumuz engellilerimiz çok şükür yaptıkları tiyatro gösterileri ile fırsat verildiğinde neler yapa bileceklerini gösterdiler.
