44. yılında 12 Eylül: “Kahrolsun faşizm, yaşasın sosyalizm”

44. yılında 12 Eylül: “Kahrolsun faşizm, yaşasın sosyalizm”

12 Eylül darbesinin 44. yıldönümünde Devrimci 78’liler Federasyonu’nun çağrısıyla İstanbul’da Kazancı Yokuşu başında açıklama yapıldı. Ankara’da ise ABD Büyükelçiliği’ne siyah çelenk bırakıldı.

78’liler Hareketi’nin çağrısıyla İstanbul Beyoğlu’nda Kazancı Yokuşu başında bir araya gelenler 12 Eylül 1980 askeri darbesinin 44. yılı dolayısıyla açıklama yaptı.

“12 Eylül tekçi rejimle iç içe sürüyor” pankartının açıldığı eylemde darbe döneminde yaşamını yitirenler için bir dakikalık saygı duruşunda bulunuldu.

78’liler Hareketi kurucusu Celalettin Can, yaptığı kısa konuşmada, “12 Eylül, siyasi partisiyle, devlet eliyle sürüyor. Kahrolsun faşizm, yaşasın sosyalizm” diyerek, darbe zihniyetiyle henüz hesaplaşılmadığına vurgu yaptı.

20 kurum adına ortak basın açıklamasını 78’liler Hareketi İstanbul Temsilcisi Yunus Bircan okudu. Bircan, “Tekçi darbe rejiminin” darbe zihniyetini sürdürdüğünü ifade ederek şu açıklamayı yaptı:

12 Eylül Darbe Rejimi Tekçi Rejimle İç İçe Sürüyor!

12 Eylül 1980 darbesinin üzerinden 44 yıl geçti. Ancak, 12 Eylül darbe rejimi temel unsurlarıyla sürüyor. 12 Eylül, Anayasasını dahi fiilen tanımaz bir siyasi tutumla sürüyor.
Darbeci “devlet ruhu” ve davranışı ile sürüyor.

Siyasi Partiler, seçim barajı, YÖK, RTÜK, sendikalar yasalarıyla sürüyor.

12 Eylül devletinin, sözde “yasal” temellerini oluşturan 1980-83 açık darbe döneminde yapılan 600’ün üstünde yasayla, o tarihten günümüze kadar çıkarılan yeni baskı yasaları ve yönetmeliklerle sürüyor.

Bu ülke 44 yıldır darbe yasaları ve yönetmelikleri ile yönetiliyor. Özellikle de son 15 yıldır giderek ağırlaşan biçimde bu ülke, gerektiğinde kendi koyduğu kuralları bile tanımayan, tekçi, benci bir ruhla, kendinden ve çevresinden ötesini görmekten uzak, pragmatik – faydacı bir düşünce ve davranış biçimiyle yönetiliyor.

1983’den 2000’li yıllara kadar kurulan sözde sivil hükümetler, Milli Güvenlik Rejimi çerçevesinde iktidarı darbe rejimiyle bölüştüler.

Toplumun her kesimine dönük resmi şiddet dalgasına karşı, özellikle batıda toplumsal muhalefetten doğru bir direniş ve dayanışma hattı oluşturulamayınca, siyasi arenaya itaatkâr ve tepkileri bastırılmış bir toplum modeli çıktı.

Muhalif kesimlerin parçalı ve birbirinden bağımsız olarak geliştirmeye çalıştıkları yeni örgütlülükler, ölçüsüz ve yok edici şiddet ile karşılaştı.

12 Eylül Rejiminin kapattığı partilerin mirasçıları, 1991’de Kürt muhalefetinin de desteği ile hükümet oldu. “Demokratikleşme” programıyla iktidar olmalarına ve Kürtlerden de destek görmelerine karşın, bu programı askıya aldılar.

Sivil iktidarlar, askerin MGK üzerinden bir nevi hükümet ortağı konumuna itiraz etmemekle, 12 Eylül rejiminin kalıcı olmasına en büyük katkıyı sundular.

Klasik partilerin demokrasiye ihanetinin bedeli ağır oldu; sistemden umudunu kesen seçmenler de Siyasal İslam’a yönelme eğilimi gelişmeye başladı.

Siyasal İslam’ın önü, 1980’lerin başında Sovyet sistemini kuşatma stratejisini uygulayan ABD tarafından açılmıştı. Darbeciler Türkiye’yi ABD’nin “Yeşil Kuşak” politikasına eklemlediler. Türk-İslam Sentezi” ismi verilen ve özünde milliyetçi ve İslamcı bir dokuya sahip olan ideolojiyi bütün topluma dayattılar. Artık rejimin, cumhuriyetçi, laik, demokratik ve sosyal bir hukuk devleti olduğu tartışmalı olacaktı. Türkçü ve İslamcı vurgunun güçleneceği bir sürece girilecekti.

Türkiye’nin 12 Eylül darbesiyle hesaplaşamayışının sonucu, 15 Temmuz darbe girişimi olurken, devamla “Allahın lütfu” olarak tekçi rejimin inşasını kolaylaştırdı. Türk Tipi Tekçi Rejim, 12 Eylül rejiminin siyasal-askeri ve hukuk dışı yasal zemini üzerinde gelişti.

Resmi siyasal muhalefet 44 yıldır ama özellikle son 15 yıldır, tekçi darbe siyasetinin kuralları içinde sözde “sorumlu” muhalefet yapıyor. İktidarın ve muhalefetin darbe karşıtlığı üzerine demokrasi lafızları, tek kelimeyle laf-ı Güzaf…

Türkiye’de 1983’den 2 binlere ve sonrasında, iktidarıyla muhalefetiyle 12 Eylül darbe rejimiyle uzlaştılar…

Sanki 12 Eylül darbesi olmamış, sanki 12 Eylül rejimi temel unsurlarıyla sürmüyormuş gibi bir siyasi tutum içinde oldular.

Bu tutum 2000’li yıllara doğru iktidara hazırlanan Recep Tayip Erdoğan’a 2000’lerin başında iktidar olma olanağı sağladığı gibi, ona geniş bir hareket sahası sağlamaya devam etti.

Açık bir ifadeyle Türkiye’nin resmi siyasal muhalefetinin 12 Eylül rejimi ile uzlaşmasının bedeli Erdoğan ve tekçi rejim oldu.

Türkiye, 12 Eylül Darbesiyle de hesaplaşmadan, 50 yıldır süren ve 40 binin üzerinde insanımızın ölümüne yol açan çok daha kanlı savaşa ve çatışma ortamına girdi.

Gelinen noktada savaş ve çatışma ortamı toplumsal ayrıştırma, yoksullukla terbiye etme, kaygı ve korku iklimi eşliğinde, iktidarı sürdürme ve siyaset yapma biçimi olarak sürdürülüyor.

12 Eylül rejimiyle, birleşen “Tekçi rejime” karşın, savaşın ekonomik krizin nedenleri ve sonuçlarının yanı sıra toplumsal kayıplarıyla yüzleşme kendini dayatıyor.

Netice olarak barış kendini dayatıyor.

Meselenin esası şu:
Darbecilerle toplumsal suç ortaklığını reddedelim!
Unutmayalım ki uzaklardan darbeciler gelmez ama darbecilerle ve darbe siyasetiyle toplumsal suç ortaklığını reddeden devrimciler gelir!

Ankara

Ankara’da ise ABD Büyükelçiliği önüne siyah çelenk bırakılarak açıklama yapıldı.

Devrimci 78’liler Federasyonu’nun Ankara’da yaptığı açıklamasının tamamı şöyle:

BU ZULÜM 44 YIDIR DEVAM EDİYOR: ARTIK YETER….

Seçilmiş milletvekilleri, bilim insanları, öğrenciler, öğretmenler içerde. Muhalif ses çıkaran hemen tutuklanıyor. Hiçbir yasanın hükmü yok. Yasa tek adamın dudaklarından dökülen sözler olarak algılanıyor. Eğitimi cemaatlara, sağlığı imamlara teslim ettiler. Ülkenin bütün kaynaklarını uluslararası sermayeye peşkeş çektiler. Çiftçininin üretmeye gücü kalmadı. İşçinin geçinmeye demanı yok. Emeklinin ölsün diye gözüne bakıyorlar. Yokluk yoksulluk diz boyu. Şükürcü, biatçı yancıları bile isyan eder duruma getirdiler.

Bu zulüm düzeni 44 yıldır sürüyor. Yeter artık…

Bundan 44 yıl önce bir Eylül ayında geldiler. Topları ile, tankları ile, işkenceleri ile, idamları ile geldiler. Orduları ile, süngüleri ile geldiler. Zulüm orduları yürüdü üstümüze. Her taraf zifiri karanlığa kesildi. Anneler yavrularından koparıldı. Bir hüzün, bir ağıt kapladı her yanı. 44 yıl önce bir Eylül Ayında geldiler ve bir daha hiç gitmediler. Başını kaldırsan polis copu, jandarma dipçiği, hapis korkusu. Yeter demezsek gitmezler.

12 Eylül 44 yıldır Sürüyor Hala!. Yeter artık.

12 Eylül Anayasasıyla, YÖK’ü MGK RTÜK, Siyasi Partiler Kanunuyla, Seçim Barajıyla, Yüksek Hakimler ve Savcılar Kurulu vb. bütün kurum ve kuruluşlarıyla toplumsal hayatımızı baskı altında tutmaya devam ediyor. 12 Eylül darbecilerinin şeriatçı faşist yapılara sağladığı güvenlik ortamı ete kemiğe bürünmüş karşımızda duruyor.
12 Eylül AKP tarafından temsil edilip sürdürülüyor. AKP’ye karşı mücadele 12 Eylül darbesine karşı mücadele etmektir. Sahte gündemler ve kayıkçı kavgalarına karnımız tok. Bu meclis Anayasa yapma yeterliliğine sahip değildir. Kendi yaptıkları Anayasaya uymayan AKP’nin Anayasa konusunda atacakları adım ve söylemler sahtedir. Sakın kanmayın.
Federasyonumuz 23 yıllık AKP iktidarı döneminde yapılan tüm seçimlerin meşruluğunun tartışmalı olduğu kanısındadır. Bu nedenle AKP iktidarının aldığı tüm kararları ve uygulamaları yok hükmünde saymaktadır. Hesaplaşma iklimini yarattığımızda yargı önünde tek tek hesabını vereceklerdir.

Dün kitle desteği ihtiyacı duydukları için darbe karşıtlığı yapanlar bu gün darbe savunuculuğu yapıyor. Darbenin ürünü olduklarından darbe savunuculuğu onlar için hiçte zor olmadı. Darbecilerin ardından gelen her yönetim, sermayenin gündelik ihtiyaçlarına göre işleyişi yeniden yeniden defalarca güçlendirerek yönetme kolaylığını seçti. Kısacası; 12 Eylül Rejim olarak hayatımızı zapturapt altına alarak yönetmeye devam ediyor. AKP iktidarı 12 Eylül’ün bu günkü uygulayıcısı ve devamıdır.

24 Ocak kararlarını uygulaya bilmek için yükselen toplumsal muhalefeti yok ederek, adeta sermayeye dikensiz gül bahçesi yaratan 12 Eylül darbecileri, bu gün darbeye ve darbeciler ihtiyaç duymayacak kıvraklıktaki kadrolarıyla devam ettiriliyor.

Evet, bütün bu olup bitenler karşısında biz Devrimci 78’liler Federasyonu olarak etkili bir hesaplaşma iklimi yaratamasak da, hesaplaşma inancımız ve irademiz devam edecektir.
Biz bitti demeden bu hesaplaşma asla bitmez.

Devrimcilerin kapatmadığı hiçbir hesap kapanmış sayılmaz.
Yaşasın Devrim ve Sosyalizm

Sendika.Org