​Eyidoğan: Afetlere dirençli bir toplum yaratamadık

Prof. Dr.; Haluk Eyidoğan: Farkındalığın onlarca yıldır dile getirilen temel sorunların giderilmesinde ve afetlere dirençli bir toplum ve yaşam biçimi yaratmada arzu edilen hedefe ulaşılamadığını ne yazık ki her büyük depremden sonraki kayıpları görerek yaşıyoruz.
Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne (TBMM) birçok konuda araştırma önergeleri sunulur. Bu araştırma önergelerinin konularından biri de Türkiye'deki depremle ilgili sorunlarımız ve çözümleri hakkında olmuştur. Kamuya açık TBMM arşivlerini incelediğimizde 1962 yılından bugüne kadar, depremler hakkında 10 kez araştırma komisyonu kurulduğu (Çizelge 1) ve raporlar yazıldığını görüyoruz. Mevcut veri tabanına göre, bu araştırma komisyonlarından dört tanesi Cumhuriyet Senatosu tarafından, altı tanesi ise TBMM tarafından kurulmuştur. Biri TBMM'den, diğer ikisi Cumhuriyet Senatosu'ndan olmak üç araştırma komisyonu sonuç raporu aşamasını tamamlayamamış, dolayısıyla hükümsüz sayılmıştır (Çizelge 1).

30 Ekim 2020 Sisam Adası merkezli 7.0 büyüklüğündeki depremin 70 km ötedeki İzmir şehir merkezinde beklenenin üzerinde oluşturduğu hasar ve can kaybının toplum üzerinde yarattığı etki sonrası TBMM'de 10'uncu araştırma komisyonu kuruldu. 3 Kasım 2020 tarihinde kurulan "Depreme Karşı Alınabilecek Önlemlerin ve Depremlerin Zararlarının En Aza İndirilmesi İçin Alınması Gereken Tedbirlerin Belirlenmesi" başlıklı meclis araştırması komisyonu toplantılarını ve incelemelerini bitirdi ve şimdi nihai rapor çalışması yapıyor.

Yıl 1962

TBMM arşivlerine göre ilk deprem araştırma komisyonu Kars ili, Iğdır İlçesi'nde geniş çaplı hasara neden olan 5 Eylül 1962 tarihindeki M:5.5 büyüklüğündeki deprem sonrasıdır. Bu deprem için hem TBMM'de hem de Cumhuriyet Senatosu'nda eş zamanlı olarak iki komisyon kurulmuştur (Çizelge 1). Her iki komisyon raporlarını hazırlamış ve sunmuştur.

TBMM'nin beş üyesinde oluşan inceleme heyeti saha çalışmalarını yapmış ve gözlem ve önerilerini iki sayfalık bir raporla TBMM'ye iletmişlerdir. Deprem büyük olmamasına rağmen Iğdır'daki evlerin yüzde 40-50'sin tamamen hasara uğradığı belirtilmiştir. 1 kişi ölmüş, 22 kişi yaralanmıştır. TBMM heyeti bölgede 7.500 çadıra ihtiyaç olduğunu, yeniden inşa edilecek konutların ileride bir hataya düşülmeyecek şekilde iyi bir şehir planına göre yapılmasını, banka alacaklarının tahsilinde kolaylıklar tanınmasını, bölgedeki memurlara acilen barakalar yapılmasını önermişlerdir.

Cumhuriyet Senatosu ise Iğdır depremi için üç kişilik bir heyeti deprem bölgesine görevlendirmiştir. Heyet, hazırladıkları raporda depremin orta şiddette (5.5 büyüklüğünde) olmasına rağmen evlerdeki hasarların çok büyük çaplı olduğunu, kış ayı nedeniyle çok hızlı barınma olanaklarının sağlanmasını, depremzedelere evlerini yapması için faizsiz kredi sağlanmasını ve bu amaçla kanun tasarısı hazırlanmasını, halkın eğitim ve sağlık ihtiyaçlarının karşılanmasını ve ellerinde kalan zirai ürünlerin satın alınmasını önermişlerdir.

Yıl 1966 

Doğu Anadolu'da, Varto'da 19 Ağustos 1966 tarihinde olan Ms:6.8 büyüklüğündeki depremin araştırılması amacıyla TBMM'nde "Deprem Bölgesindeki Genel Durum Hakkında Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu" için seçilen 17 milletvekili 25 Kasım 1966 tarihinde çalışmalarına başlamış ve heyet 25 Nisan 1967 tarihinde 74 sayfalık raporunu TBMM'ne sunmuştur. Heyetten 7 milletvekili rapora ek olarak toplam 17 sayfalık muhalefet şerhi yazmışlardır. Deprem Bingöl, Muş ve Erzurum'da 434 ilçe ve köyü etkilemiş, 20.007 mesken yıkılmış veya ağır hasara uğramış, 2.517 kişi ölmüş ve 1.420 kişi yaralanmıştır.

Deprem bölgesinin iklim, coğrafya, ulaşım ve sosyo-ekonomik özellikleri nedeniyle Bingöl, Muş ve Erzurum'da depreme maruz kalan halkın birçok sorunlarla karşılaştığı tespit edilmiştir. Geçici ve kalıcı barınma, sağlık hizmeti, yardımların dağıtımı, hasar tespitleri, ortada kalan hayvan ve ürünlerinin değerlendirilmesi, açıkta kalan çocuklar ve öğretmenlerle ilgilenme, zirai kredilerin arttırılması, başka illerde iskân edilen depremzedelerin durumu ve yardım alması, Avrupa'ya işçi gönderme gibi birçok konuda önemli sorunlarla karşılaşıldığı ile ilgili konular raporda tartışılmıştır. Muhalefet şerhlerinde, yukarıda sıraladığımız konularda önemli aksamalar ve yetersizlikler dile getirilmiş, birçok ilçe ve köylerde incelemeler yapılmadığı ve barınma barakaları inşa edilmediği ve TBMM'ye sunulan raporda muhaliflerin görüşlerine ve tespitlerine yer verilmediği, raporun objektif olmadığı ve yalnızca yereldeki mülki amirlerin görüşlerini yansıttığı belirtilmiştir.

Yıl 1976

6 Eylül 1975 tarihinde Ms=6.9 büyüklüğündeki Lice (Diyarbakır) depreminden sonra 20 Nisan 1976 tarihinde Cumhuriyet Senatosu "Lice Depremi Hakkında Araştırma Komisyonu" kurmuştur. Ancak bu konuda Cumhuriyet Senatosu'na bir rapor sunulmadığından araştırma hükümsüz kılınmıştır. Dolayısıyla bölgedeki gözlemlerle ilgili hükümetin bir raporu yoktur. Bu depremle ilgili yerli ve yabancı bilim insanlarının inceleme ve araştırmaları vardır. Hani ile Kulp ilçeleri arasındaki bölgede önemli derecede hasarlara neden olmuştur. Depremde 2.384 kişi hayatını kaybetmiş, 8.149 konut yıkılmış ve ağır hasar almıştır. Artçı depremler bir ay sürmüştür. 25 Eylül 1975'deki artçı deprem mevcut hasarları daha da arttırmıştır. Tahmin edilen hasar değeri 17 milyon dolardır. Deprem bölgesine devlet yardımı 34 milyon dolar olmuş, yurtdışındaki çeşitli kurum ve kaynaklardan ise 16 milyon dolar tutarında yardım gelmiştir. Yapılması planlanan prefabrik türde 5.800 konutun 3.900 tanesi Haziran 1976 tarihi itibariyle depremzedelere teslim edilmiştir.

Yıl 1977 

24 Kasım 1976 tarihinde Çaldıran-Muradiye (Van) civarında Ms:7.3 büyüklüğünde deprem oldu. Çaldıran-Muradiye depreminde 3.840 kişinin öldü, 497 kişi yaralandı. Deprem nedeniyle 9.232 konut oturulamayacak biçimde hasara uğradı ve 51.000 kişi evsiz kaldı.

Bu depremden sonra, biri 18 Ocak 1977 tarihinde Cumhuriyet Senatosu'nda, diğeri ise 28 Aralık 1977 tarihinde TBMM'de olmak üzere depremle ilgili iki ayrı araştırma komisyonu kuruldu. Cumhuriyet Senatosu "Deprem ve Depremle İlgili Yerleşim, Mesken, Ulaşım, Dağıtım, Depolama ve Afetler Fonu Hakkında Araştırma" başlığı altında bir araştırma komisyonu kurulmasına karar verdi. Komisyon, deprem bölgesinde sahada gözlem yaparak bir araştırma yapmak yerine, depremle ilgili genel sorunlarla hakkında ilgili kurumlardan bilgi alarak bir rapor hazırlamayı yeğledi.

Araştırma komisyonunun araştıracağı konu başlıkları şu soruları içeriyordu:

1. Sıkça olan depremler nedeniyle her depremden sonra günlük tedbirlerin ötesinde, köklü ve ciddi tedbirler alınması düşünülmüş müdür?
2. Memleketimizde jeoloji ve sismoloji (deprembilim) etütleri yapılmakta mıdır? Depremleri önceden tespit olanaksız mıdır?
3. Yerleşme politikası ve mesken tip ve yapımları deprem zararlarını önleyecek nitelikte midir?
4. Ulaştırma, depolama, dağıtım olanaklarımız ne ölçüde düşünülmüştür?
5. Büyük şehirler civarındaki gecekondu semtlerindeki yapıların, deprem koşullarına uymaması nedeniyle bir deprem felaketinde zararın daha büyük olacağı düşünülmüş müdür? Depremle ilgili yerleşim, mesken, ulaşım, dağıtım ve depolama ve benzeri çalışmaların ileriye dönük milli bir plan ve programa bağlanması yapılmış mıdır? Tedbirler araştırılıp saptanmış mıdır?

Araştırma komisyonu bu soruların yanıtlanması için Ulaştırma Bakanlığı'na, İmar ve İskân Bakanlığı'na, Devlet Planlama Teşkilatı'na ve Deprem Mühendisliği Türk Milli Komitesi'ne görüş isteme yazıları gönderilmiş ve gelen yanıtlar 30 sayfalık bir rapor olarak düzenlenerek Cumhuriyet Senatosu'na sunulmuştur.

İlgili kurumlardan gelen yanıtlardan yapılan tespitlerin bir bölümü özetle şöyledir: 

• Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı dönemine kadar önerge istem konularında güncel ve ileriye dönük gereksinmeler için herhangi bir planlama ve programlama yapılmamıştır. Bu plan döneminde (4. Plan dönemi) yıkılmış konutlardan 10.000 adedinin yenilenmesi hedeflenmiştir. 1977 yılı icra programındaki deprem projesi ile ilgili olarak Avrupa Konseyi İskân Fonu'ndan 466 milyon TL ikraz edilmiş olduğu belirtilmiş ancak bunun nasıl kullanıldığı gösterilmemiştir.
• Programa alınan 101 köyün etütleri tamamlanmış, bunlardan 28'inde imar planı ve tip proje ihaleye hazır duruma getirilmiş, 28 köyün altyapı proje yapımı ihale edilmiş, 3 köyün konut ve tarımsal tesisleri ihale edilecek hale getirilmiş ancak uygulamada ilgili idarelerin hiçbir şey yapmadığı belirtilmiştir.
• Deprem sonrası hava ulaşımı için önerilen kısa vadeli önlemlerin hemen hemen hiçbirisine çözüm getirilmemiş olduğu görülmüştür.
• Deprem Sigorta konusu öncelikle ele alınmalıdır.
• Afetlerin yoğunluk kazandığı bölgelerde, prefabrik masken, çadır, paketlenmiş yiyecek ve benzeri her türlü acil yardım malzemelerini bulundurmak amacıyla kurulması düşünülen acil yardım bölge depolarının bir tane olduğu, en az 15 ilde bu bölge depoları kurulması gerekmektedir.
• Afetler fonunda 1960-1976 yılları arasında 15 milyar 344 milyon TL toplandığı tespit edilmiş olup, yapılan harcamalar incelenmelidir.
• Türkiye'de bugüne (1977) değin deprem risklerinin azaltılması konusunda devletin yerleşme ve konut politikaları ile uyumlu bir politikası olmamış ve deprem olayına hep depremler olduktan sonra ortaya çıkan büyük boyutlu ve öncelikli konut ihtiyacına çok acele çözüm bulmak amacıyla yaklaşılmıştır. Ayrıca deprem risklerinin azaltılması kavramı çok yanlış bir şekilde yaraların sarılabilmesi boyutuna indirilmiştir. Halbuki risk azaltma kavramı, önceden alınacak önlemlerle kayıpların küçük boyutlarda kalmasını sağlar. Bu nedenle de Türkiye'de halen uygulanmakta olan yara sarma yaklaşımı ile sorunun çözümü yoktur 

1977 yılının ikinci deprem araştırma komisyonu TBMM tarafından 28 Aralık 1977'de kurulmuştur. Araştırma komisyonunun başlığı "Doğu İllerinde Meydana Gelen Deprem Hakkında Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu" olarak belirlendi. Ancak, komisyon araştırma raporu sunmadığı için hükümsüz kararı verilmiştir.

Yıl 1978

24 Kasım 1976 tarihinde Ms:7.3 büyüklüğünde olan Çaldıran (Van) depreminden dört ay sonra Cumhuriyet Senatosu 2 Mart 1978 tarihinde "Van-Muradiye-Çaldıran-Erciş Yörelerinde Meydana Gelen Deprem Hakkında Kurulan Senato Araştırma Komisyonu" kurmuştur. Ancak komisyon raporunu vermediği için hükümsüz kılınmıştır. TBMM ve Cumhuriyet Senatosu'nun oluşturduğu komisyon üyelerinin bu depremle ilgili saha gözlemleri olup olmadığını, ne tür bilgilere ulaşıldığını ve neden rapor verilemediğini bilmiyoruz. Okuyucularımız bu depremle ilgili bazı saha gözlemlerine dair ayrıntılı bilgileri 1991'de yayınladığım açıklamalı deprem rehberi kitabımda bulabilirler.

Yıl 1999

17 Ağustos 1999 yılında Mw:7.4 büyüklüğündeki Gölcük (Kocaeli) depreminin oluşturduğu acı sonuçlar, uzmanlarımızın uzun yıllardır deprem risklerinin azaltılması konusunda eksikliklerimizin giderilmesine dair uyarılarının ne kadar yerinde olduğunu ortaya koymuştur. 17 Ağustos depremi, tüm Marmara Bölgesi'nde, Ankara'dan İzmir'e kadar geniş bir alanda hissedilmiştir. 20'nci yüzyılın sonunda bir şehir depremi kimliğine bürünen bu afet, çok büyük can kayıplarına ve ekonomik yıkıma neden olmuştur. Resmi raporlara göre, 17.480 ölüm, 43.953 yaralanma olmuş, 505 kişi sakat kalmış, 285 bin 211 konut, 42 bin 902 işyeri hasar görmüştür. 20 milyar ABD Doları doğrudan ekonomik kayıptan bahsedilmektedir. Resmi olmayan bilgilere göre kayıpların daha fazla olduğuna dair söylemler vardır. Yaklaşık 16 milyon insanın değişik düzeylerde etkilendiği bu depreme "milât" denilmesinin nedeni herhalde büyüklüğü değil, depremin aynı anda birkaç büyük şehirde büyük kayıplar yaratmasıdır. Çünkü, bu topraklarda zaten yüzlerce yıldır birçok büyük deprem yaşanmıştır. 

Toplumda travma yaratan bu depremle ilgili olarak TBMM, 23 Ağustos 1999 tarihinde "Ülkemizde Meydana Gelen Deprem Felaketi Konusunda Yapılan Çalışmaların Tüm Yönleriyle İncelenerek Alınması Gereken Tedbirlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonu" adı altında 13 milletvekilinin görevlendirildiği bir heyet oluşturmuştur. Araştırma komisyonu üyeleri 2 Eylül 1999 ile 29 Eylül 1999 tarihleri arasında çeşitli tarihlerde deprem bölgesinde etkilenen çeşitli il ve ilçelerde ve ilgili mekânlarda üç kez incelemelerde bulunmuştur. Komisyon üyelerinin incelemeleri sırasında, 12 Kasım 1999 tarihinde Kaynaşlı-Düzce merkezli Mw:7.2 büyüklüğünde bir deprem daha olmuştur. Heyet bu depremle ilgili saha çalışması da programlanmıştır. Heyet, Türkiye'deki deprem tehlike ve riskleri ile ilgili sorunları ve çözüm önerilerini anlama adına İstanbul, Bursa, İzmir ve Eskişehir gibi deprem tehlikesi altındaki şehirlere giderek valilikler, belediyeler, meslek odaları, STK'lar ve ilgili akademisyenlerle ile toplantılar yapmışlardır. Komisyon incelemelerini bitirdikten sonra 50 sayfalık raporunu 22 Şubat 2000 tarihinde TBMM'ye sunmuştur. Heyet sahadaki incelemelerden hareketle şu önerilerde bulunmuştur:  

• Devlet yeni bir deprem politikası oluşturmalı.
• Afet yönetim sistemine doğrudan ve dolaylı katkı sağlayan kurumlar arası güçlü bir koordinasyon sağlanmalı.
• Kaçak yapılaşma ve imar affı politikalarından vazgeçilmeli.
• İmar, planlama, ruhsat, iskân ve yapı denetim mevzuatının mutlaka yenilenmesi ve yetkin mühendislik düzeninin kurulması gerektiği.
• Beton standartlarının yükseltilmesi, hazır beton kullanımına geçilmesi, inşaat malzeme standartlarının geliştirilmesi ve BS20'nin altında olamamasının sağlanması.
• Şehirlere doğru hızlı ve denetimsiz göçün plansız ve yapı ve nüfus yoğun yerleşmeler oluşturması engellenmeli.
• 3194 sayılı İmar Yasası afet risklerini en aza indirecek şekilde yeniden düzenlenmeli.
• Belediyelerin il afet yönetimindeki etkinliği ve afetlere karşı dayanıklılığı sağlayacak görev, yetki ve sorumluluklarını arttıracak mevzuat düzenlemeleri yapılmalı.
• Yapı sigortası düzeni sağlanmalı.
• Kırsal alanlarda planlı ve afete dirençli yapılaşma için yasal düzenleme yapılmalı.
• Afet yönetiminde gönüllü ve sivil örgütlenmelerin katılımı güçlendirilmeli.
• Afet riski yüksek bölgelerde öncelikli olmak kaydıyla yapıların güçlendirilmesi ve yenilenmesi projeleri uygulanmalı.
• Afet anında iletişimin aksamaması için etkin bir iletişim düzeni sağlanmalı.
• Hasar tespitleri yetkin elemanlar tarafından yapılmalı.
• Deprem sonrası mahkemelerde açılan davaların hızlandırılması için çözümler bulunmalı.
• Depremde etkilenen halkın ve özellikle çocukların psikolojik sorunlarının çözümüne yönelik düzenlemeler yapılmalı.
• Deprem öncesi, anı ve sonrası ile ilgili halkı bilgilendiren rehberler ve görsel yayınlar hazırlanmalı.
• 

• Yıl 2010

  TBMM'deki çeşitli partilerin milletvekilleri tarafından deprem konusu ile ilgili meclis araştırması istemine dair on adet önerge verilmesi üzerine "Deprem Riskinin Araştırılarak Deprem Yönetiminde Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi" amacıyla 12 Ocak 2010 tarihinde komisyon kurulmuş ve göreve başlamıştır. Komisyon 28 Ocak 2010-7 Nisan 2010 tarihleri arasında düzenlediği toplantılarda çok sayıda resmi kurum, üniversite, meslek odası ve STK temsilcilerini dinlemiştir. Araştırma komisyonu üyeleri TBMM dışında İstanbul, Kocaeli, Yalova, Bolu, Düzce, Sakarya, Eskişehir ve Bursa illerinde yerinde valilikler ve belediyelerle görüşmeler yapmıştır. Komisyon, ayrıca bakanlıklar ve bağlı kurumlardan 1999 senesinden günümüze kadar deprem nedeniyle bir afete hazırlık anlamında yapılan her düzeydeki mevzuat değişiklikleri ile her türlü uygulama iş ve işlemleri ve bunların sonuçlarını kapsayan bilgi notlarının hazırlanmasını istemiştir.

  Komisyonun yapmış olduğu toplantılar, inceleme gezileri, komisyona yapılan sunumlar ve gönderilen çeşitli bilgilerin incelenmesi ve değerlendirilmesi ile öneriler geliştirilmiş ve komisyon 7 Nisan 2011 yılında 154 sayfalık raporunu TBMM'ye sunmuştur. Öneriler geliştirilirken, deprem konusunu özgün olarak ilgilendiren konuların yanında, diğer afetler de ayrı tutulmadan, tüm afet konularını da içerecek bir yaklaşım benimsenmiştir. Komisyon, raporun sorunlar bölümünde (Bölüm 3)10 tane ana başlık, öneriler bölümünde (Bölüm 5) ise 20 tane ana başlık altında görüşlerini sunmuştur. Öneriler bölümünde belirlenen ana başlıklar şunlardır:

• Uygulama için bir vizyon belirlenmesi
• Eğitim konuları
• Araştırma faaliyetleri ve akademik ortam
• Deprem bilgi altyapısı (zarar azaltma amaçlı altyapı)
• Risklerin belirlenmesi
• Kurumsal yapılanma
• Planlama konuları
• Yapı envanter çalışmaları
• Mevcut yapıların güçlendirilmesi ve rehabilitasyonu
• Tarihi ve kültürel varlıkların afet zararlarından korunması
• Yapım konuları
• Hasar tespit çalışmaları
• Mesleki konular
• Denetim konuları
• Finansman
• Medyanın performansı
• Koordinasyon etkinliği
• Sağlık konuları
• Mevzuat konuları
• Eylem planı geliştirme

• Bu ana başlıklar altında ve birçok alt başlıklarda Türkiye'nin deprem başta olmak üzere diğer afet risklerinin azaltılması, afete dirençli bir toplum ve ülke oluşturulması için öneriler ayrıntılı olarak sunulmuştur. Rapora, ayrıca bir ek görüş ve dört muhalefet şerhi eklenmiştir.

  Yıl 2020

  30 Ekim 2020 tarihinde Ege Denizi'nde Sisam Adası'nın kuzeyinde Mw:7.0 büyüklüğünde oluşan deprem, 70 km uzaktaki İzmir şehir merkezinde, Kuşadası İlçesinde ve Ege kıyılarında çok sayıda binada önemli yıkım ve ağır hasar ve 117 can kaybına neden oldu. Yapılardaki üretim hataları zemin ile ilgili sorunlarla bir araya gelince çok sayıda bina depremin sarsıntısına dayanamayarak şiddetli hasarlara uğradı. Kıyılarda 2.0 metre yüksekliğe ulaşan tsunami kıyıya yakın alanlarda önemli hasarlar yaptı

  30 Ekim 2020 Sisam Depremi'nin hatırlattığı "Türkiye'nin deprem gerçeği" etkisiyle depremden 10 gün sonra, TBMM 3 Kasım 2020 tarihinde "Depreme Karşı Alınabilecek Önlemlerin ve Depremlerin Zararlarının En Aza İndirilmesi İçin Alınması Gereken Tedbirlerin Belirlenmesi" amacıyla 22 üyeden oluşan bir araştırma komisyonu kurdu. Komisyon konuyla ilgili bakanlıklar, üniversiteler, meslek odaları, belediyeler, özel kurumlar ve STK'lardan temsilcilerini TBMM'ye davet ederek görüşlerini aldı. Komisyon toplantıları 17 Kasım 2020-17 Mart 2021 tarihleri arasında 21 oturum halinde yapıldı. Bu toplantılardan üçü TBMM dışında, sırayla İzmir, Elazığ ve AFAD Genel Merkezi'nde gerçekleştirildi. Toplantılardaki tüm görüşmeler tutanaklar halinde TBMM'nin ilgili WEB sayfasında yayınlanmaktadır. Araştırma komisyonu şu anda TBMM'ye sunulmak üzere nihai raporunu hazırlama çalışmalarını sürdürülmektedir.
  
   

  Komisyon hazırlanacak nihai raporun sonuç ve öneriler bölümünde şu 11 ana başlık ve ilgili alt başlıklar altında önerilerini sunmayı planlamaktadır:

• Deprem bilgi sistemine ilişkin öneriler
  1. Deprem veri merkezinin etkinliği
  2. Deprem erken uyarı sistemlerinin işlevselliği
  3. Deprem ön hasar ve kayıp tahmin sistemi
• Risklerin belirlenmesine ilişkin öneriler
  1. Risklerin tanımlanması
  2. Risklere ilişkin planlama ve strateji belgeleri.
• Yer bilimsel etütler ve planlamaya ilişkin öneriler
  1. Yer bilimsel etütler: jeolojik-jeoteknik/mikrobölgeleme etütleri (nedense jeofizik yok!)
  2. Depreme dirençli kent planlaması, denetimi ve izlenmesi ve
  3. Toplanma ve geçici barınma alanlarının tespiti

• TBMM'nin deprem konusunda oluşturduğu 10'uncu araştırma komisyonu raporunun sonuç ve öneriler bölümünün ana ve alt başlıklarına bakıldığında bundan önceki araştırma raporlarındaki sorunlar ve çözümlerle ilgili benzerlikler çoktur. TBMM'nin ürettiği bu raporların çok daha ayrıntılı benzerleri, özellikle 17 Ağustos 1999 depreminden sonra toplum ve kurumlar üzerinde oluşan etki nedeniyle birçok toplantı, sempozyum ve seminerler sonrasında yayınlanmıştır. Deprem Şurası (resmî WEB link sayfası bulunamamıştır), Şehircilik Şurası, DPT, KENTGES raporlarının yanı sıra üniversitelerin düzenlediği ulusal ve uluslararası sempozyumlarda, son 21 yıldır çok sayıda değerli raporlar üretilmiş ve halkın, kurumların ve siyasetçilerin görüşlerine sunulmuştur. Bir bölümü medyaya da yansıyan tüm bu bilgi üretimi sonucunda bir farkındalık oluştuğunu düşünüyoruz. Ancak, bu farkındalığın onlarca yıldır dile getirilen temel sorunların giderilmesinde ve afetlere dirençli bir toplum ve yaşam biçimi yaratmada arzu edilen hedefe ulaşılamadığını ne yazık ki her büyük depremden sonraki kayıpları görerek yaşıyoruz.

  TBMM'de 10'uncu kez kurulan deprem araştırma komisyonunun yukarıda 11 madde olarak sıralanan ana başlıklarda ve alt başlıklarındaki konulara yönelik çözüm önerileri önümüzdeki günlerde yayınlandığında, bugüne kadar yapılan tespitlerin doğrultusunda hangi sorunların ne kadarının çözülüp çözülmediğini anlayacağız. Umarız bu son rapor Türkiye'de deprem kayıplarının azaltılmasına yönelik uygulanabilir bir yol haritası olur ve arzu ettiğimiz sonuçlara erişme umudumuzu arttırır. Bekliyoruz.

• Yapı güvenliğine ilişkin öneriler
  1. Yapı envanteri tespiti
  2. Yerel zemin koşullarının değerlendirilmesi
  3. Yapı risklerinin tespit edilmesi
  4. Yapı güvenliğinin sağlanması (güçlendirme ve yeniden yapım)
• İmar, denetim ve yapı kullanımına ilişkin öneriler
  1. Yapı inşası ve projelerin denetlenmesi
  2. Mesleki yetkinlik ve mesleki etik
  3. Yapı kullanımının denetlenmesi
• Kentsel dönüşüme ilişkin öneriler
  1. Yapı stokunun belirlenmesi
  2. 6306 sayılı kanun uygulamasında mülkiyete ilişkin tespitler
  3. İmar planına ilişkin öncelik alanları
  4. Yapılaşmaya kapalı alanlardaki yapılar
  5. Kentsel dönüşüm sonrası sürece ilişkin sosyolojik boyut ve
  6. Toplumsal farkındalık
• Mevzuata ilişkin öneriler
  1. Risk azaltmayı önceliklendiren bütüncül mevzuat ihtiyacı
  2. Mevzuattan kaynaklanan kurumlar arası görev, yetki ve sorumluluk çakışması
  3. Doğal afet sigortası sisteminin etkinliği ve mevzuat hükümleri çerçevesinde işlem tesis edilememesi
• Uygulama, izleme ve denetim sistemine ilişkin öneriler
  1. Stratejik seviyede hazırlanan plan ve belgelerin uygulanmasında izleme-değerlendirme sistemleri
  2. Deprem yönetimi konusunda kurumlar arası etkin koordinasyon
  3. Kamu özel sektör iş birliğinin etkinliği
  4. Denetim süreçlerinin etkinliği
  5. Mevzuatın etkin uygulanması
• Finansman yönetimine ilişkin öneriler
  1. Deprem konutlarının kamu desteği ile yapılması
  2. Kamunun deprem risklerini azaltmaya yönelik finansman ihtiyacı
• Toplumsal farkındalığa ilişkin öneriler
  1. Eğitim-öğretim müfredatında deprem bilincine ilişkin ders ihtiyacı
  2. İncinebilir gruplarda deprem bilinci
  3. İşyerlerinde deprem bilinci eğitimi ihtiyacı
  4. Medya araçlarına ilişkin öncelik alanları
  5. Yapısal olmayan risklerin azaltılmasına ilişkin öncelik alanları
• Deprem sonrasına ilişkin öneriler
  1. Ulaşım
  2. Arama ve kurtarma
  3. Haberleşme ve koordinasyon
  4. GSM altyapıları ve iletişim
  5. Güvenlik

     TBMM'nin deprem konusunda oluşturduğu 10'uncu araştırma komisyonu raporunun sonuç ve öneriler bölümünün ana ve alt başlıklarına bakıldığında bundan önceki araştırma raporlarındaki sorunlar ve çözümlerle ilgili benzerlikler çoktur. TBMM'nin ürettiği bu raporların çok daha ayrıntılı benzerleri, özellikle 17 Ağustos 1999 depreminden sonra toplum ve kurumlar üzerinde oluşan etki nedeniyle birçok toplantı, sempozyum ve seminerler sonrasında yayınlanmıştır. Deprem Şurası (resmî WEB link sayfası bulunamamıştır), Şehircilik Şurası, DPT, KENTGES raporlarının yanı sıra üniversitelerin düzenlediği ulusal ve uluslararası sempozyumlarda, son 21 yıldır çok sayıda değerli raporlar üretilmiş ve halkın, kurumların ve siyasetçilerin görüşlerine sunulmuştur. Bir bölümü medyaya da yansıyan tüm bu bilgi üretimi sonucunda bir farkındalık oluştuğunu düşünüyoruz. Ancak, bu farkındalığın onlarca yıldır dile getirilen temel sorunların giderilmesinde ve afetlere dirençli bir toplum ve yaşam biçimi yaratmada arzu edilen hedefe ulaşılamadığını ne yazık ki her büyük depremden sonraki kayıpları görerek yaşıyoruz.

     TBMM'de 10'uncu kez kurulan deprem araştırma komisyonunun yukarıda 11 madde olarak sıralanan ana başlıklarda ve alt başlıklarındaki konulara yönelik çözüm önerileri önümüzdeki günlerde yayınlandığında, bugüne kadar yapılan tespitlerin doğrultusunda hangi sorunların ne kadarının çözülüp çözülmediğini anlayacağız. Umarız bu son rapor Türkiye'de deprem kayıplarının azaltılmasına yönelik uygulanabilir bir yol haritası olur ve arzu ettiğimiz sonuçlara erişme umudumuzu arttırır. Bekliyoruz.

 
 


Orjinal Habere Git